วันอังคารที่ 21 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

รำพันกวี



เสพศิลป์
ณ.คลองฉวาง
ในตอนบ่ายๆยามเมื่อเราเลิกงานมานั่งฝังเพลงผสานแสนสราญอุรา

มองไปที่กิ่งไม้เจ้ากระแตตัวน้อยนกกางเขนนั้นคอยร้องแจ้วๆเจรจา

หยิบกระดาษและสีมาวาดภาพเอาไว้หยุดโลกที่สดใสไว้ในงานแห่งศิลป์

ฮัมบทเพลงดีๆเพลงแห่งศิลปินโลกสดสวยแห่งศิลป์ สุขอื่นนั้นหรือจะมี

เจ้ากระแตกระโดดเปลี่ยนเกาะกิ้งไม้ดูคล่องเคล่วว่องไวและน่ารักดี

กิ้งกาชูคอมองด้วยความสงสัยกระรอกน้อยปีนป่ายต้นมะพร้าวหน้าบ้าน

นกนางแอ่นบินโฉบเล่นละอองฝนดูมันบินว่อนวนด้วยความสุขใจ

มองไปที่จอมปลวกแมงเม่าเสรีออกบินไปคืนนี้เพื่อจะไปเล่นไฟ

ดอกมะลินั้นหอมพร้อมส่งกลิ่นรวยรินพุดซ้อน จำปา นั้นปลูกไว้หน้าบ้าน

ธรรมชาติคือศิลป์แต่งแต้มความงดงามโลกสรรสร้างนิยามตามแนวทางแห่งศิลป์

เราทุกคนนั้นมีหัวใจแห่งศิลปินบทกวีพื้นถิ่นหรือว่าภาพสี

หนังตะลุงโนราห์หรือว่าหมอลำเพลงโคราชก็ตามล้วนแต่งานศิลป์

ลิเกลำตัดเพลงเรือลูกทุ่งท้องถิ่นเพลงสากลหรือว่าเพลงเพื่อชีวิต

จิตกรรมฝาผนังในวัดวาอารามนั้นทั้งหมดก็ตามแหละคืองานศิลป์

ประติมากรรมสวยๆลองได้ยลยินในทั่วทุกพื้นถิ่น ศิลปินมากมี

อย่าลืมเลือนจางหายหัวใจแห่งศิลป์นั้นขัดเกลาจิตใจให้ออนโยน

ลงได้เสพศิลปะดีไม่มีพิษภัยช่วยบมเพาะหัวใจให้มองโลกในแง่ดี

ความงดงามหลากหลายในงานศิลปะถามเธอหน่อยเถอะนะว่าเคยเสพกันไหม

มุมมองโลกดีๆในโลกนี้มีมากมายเปิดหัวใจเข้าไปในโลกแห่งศิลป์

เธอจะพบความงามหลากหลายมากมีทั้งคำกลอน กวี ดนตรีลายเส้น

ทุกสิ่งนั้นงดงามในโลกแห่งศิลป์ปลุกวิญญานศิลปินในตัวเธอนั้นที่มี